Everything for Sale

Audience Reviews

View All (5) audience reviews

Audience Member Tak jak nie przepadam za Wajdą, tak tego filmu długo nie zapomnę. W filmie wyraźnie widać wpływ kina francuskiego. W pamięć zapadły mi trzy sceny: <img src=http://img24.imageshack.us/img24/568/004921.jpg> 1. Wkoło zima, śnieg, Beta Tyszkiewicz i Elżbieta Czyżewska siedzą w samochodzie. Beata Tyszkiewicz, ubrana w zimowe palto i rękawiczki i z włosami związanymi w kitkę, wystawia przez okno samochodu rękę, w której trzyma radio. W tle głos speakera radiowego ogłasza śmierć aktora (wiemy o kim mowa więc nie będę pisać): "Znany polski aktor filmowy zginął wczoraj w wypadku gdy usiłował wyskoczyć ze znajdującego się w pełnym biegu pociągu osobowego...". Po czym jest sfilmowana z profilu/półprofilu, który po zbliżeniu na radio przechodzi w zbliżenie na jej twarz, żeby pokazać jej reakcję na wiadomość o śmierci aktora. I o ten profil i to zbliżenie mi chodzi. Jak ta kobieta w tej scenie zagrała emocję, która pojawia się po tym jak dostajemy tragiczną wiadomość -- moment niedowierzania, że to się naprawdę stało, kiedy robi się ciepło w środku i nogi ma się jak z waty i właściwie automatycznie zaczyna się płakać. 2. Beata Tyszkiewicz i Olbrychski gdzieś w polu. Olbrychski stoi pod dachem jakiejś altanki i gra na skrzypcach a Tyszkiewicz do niego podchodzi. Kamera filmuje z długiego ujęcia zza pleców Tyszkiewicz, żeby pokazać otoczenie (tą altankę, kolorowy płot, drzewa, ziemię pokrytą śniegiem). Później medium shot na Olbrychskiego i skrzypce i zamazany obraz Beaty Tyszkiewicz na drugim planie (widać jej kontury). Po chwili kontury Tyszkiewicz się klarują i to na niej koncentruje się kamera, a na zamazanym pierwszym planie widzimy końcówkę skrzypiec Olbrychskiego z grającą na nich ręką. On gra na tych skrzypcach a ona do niego mówi i w którymś momencie podnosi kulkę śniegu i zaczyna ją nonszalancko pogryzać jakby to był lód, którego wcześniej w filmie od niego dostała. <img src=http://img687.imageshack.us/img687/3035/011921.jpg> <img src=http://img237.imageshack.us/img237/1213/012042.jpg> 3. Tyszkiewicz i Łapicki jadą obejrzeć wystawę obrazów. Do galerii wchodzi tylko on, ona zostaje w samochodzie. Kamera z jej perspektywy, przez kraty płotu przed budynkiem galerii, pokazuje przez okno jego oglądającego te obrazy. Obrazów nie widzimy z jego perspektywy, mimo że to on je ogląda w środku tej galerii, widzimy je z perspektywy kogoś, kto jest na zewnątrz. Widzimy tylko to, co ona widzi przez to okno przesłonione płotem. Dlatego najpierw, kiedy ona siedzi w samochodzie, widzimy tylko jedną ścianę z obrazami i jego. Później jej wzrok idzie za nim i widzimy więcej obrazów. Kiedy ona nie może już dalej zobaczyć, bo siedzi w tym samochodzie, wstaje i wychodzi z samochodu. Zaczyna chodzić od lewej do prawej i z powrotem wzdłuż chodnika za tym płotem i patrzy przez to okno, i dopiero kiedy przechodzi z jednej strony na drugą my widzimy więcej obrazów z jej perspektywy. Właściwie widzimy jego jak się przemieszcza na tle tych obrazów bo ona patrzy na niego. A później ujęcie lewego brzegu Warszawy kręcone z jadącego prawym brzegiem samochodu. Obraz ciemny, wieczór, widać tylko kontury budynków, most, mijaną rzekę. Z perspektywy jadącego prawym brzegiem bohatera widzimy omijane ciągi drzew, które zasłaniają obraz, a z góry między koronami drzew przebija się słońce. I nagle bohater przywołuje w pamięci te obrazy z galerii i widzimy na zmianę przez kilka sekund te drzewa i to przebijające się słońce, i przez kilka sekund obraz, drzewa, obraz, drzewa. A do tego klimatyczna muzyka. I co najlepsze, dopiero po całej tej sekwencji jest zbliżenie na Łapickiego (dowiadujemy się z czyjej perspektywy jest pokazana cała scena) i Tyszkiewicz mówi: "Już nie patrzymy tak samo". Scena-marzenie. <img=http://img689.imageshack.us/img689/458/012208.jpg> <img=http://img535.imageshack.us/img535/7307/012136.jpg> <img=http://img99.imageshack.us/img99/1986/012141.jpg> <img=http://img186.imageshack.us/img186/1554/0122080.jpg> Rated 5/5 Stars •  Rated 5 out of 5 stars 02/27/23 Full Review Audience Member I'm warming to Wajda. And Olbrychski has a great presence Rated 3.5/5 Stars •  Rated 3.5 out of 5 stars 01/18/23 Full Review Audience Member An interesting style of movie, a bit like Pirandello, of which I am a big fan Rated 2.5/5 Stars •  Rated 2.5 out of 5 stars 01/28/23 Full Review Audience Member with Cybulski's death as a point of referrence, artist shown as hienas, lost in their goals, lost in their art. indeed, very modern with its metafictional character. great movie Rated 4/5 Stars •  Rated 4 out of 5 stars 02/13/23 Full Review Audience Member Audacious, bitter, brutally honest and amazingly modern - it is Wajda at his most personal and formally adventurous. One of the greatest movies about making movies, it has this amazing intertextuality of movie-within-a-movie / movie-as-a-work-in-progress, with an additional layer of reference to the real-life loss of a beloved actor. Instead of a solemn reminiscence, Wajda shows those who live on - his alter ego, his wife-actress as well as other actors appearing onscreen under their real names - as egotistic, self-important buffoons who nevertheless manage to produce art. Despite, or because of that. How he pictures the dynamics of the troupe is just amazing. Rated 5/5 Stars •  Rated 5 out of 5 stars 02/08/23 Full Review Read all reviews

Everything for Sale

My Rating

Read More Read Less POST RATING WRITE A REVIEW EDIT REVIEW